Değer ve zaman
Birbirini gerektiren, iki şeydi elbette
Farklı bir derinlikti, ucu bucağı belli olmayan
Coşmak isteyen, ancak etrafı büyük dağlarla çevrilmiş göl gibi

Derinliği olmak cezbediciydi bazıları için
Ama başa bela bir yanı vardı, kimsenin reddedemeyeceği
Nasıl kavuşacağız ve nasıl aşacağız o çevrili dağları
Ya da aşmamak gerektiğini bilmeden
Nasıl yasacağız hiç devrilmeden

Sözcükler, kınından sıyrılmış bir kılıç gibiydi
Hedefini bilen ve nerden çıktığının farkında olan
O yüzden ağlamaklıydı şiirler
Söyleyince kıracağını sanan
Belki de söylemedikleriyle
Kırılmaya gebe olduğunu anlamayan

Yürekte köz yoksa, dudakta söz olmuş kaç yazardı
Bıkmıştık közden, bırakıp kaçacak bir yer olmalı
Közüne değil, özüne talip olduğun
Lafına değil, sözüne bağlı kaldığın
Köz tükenmeli ya da gerçeği gibi olmalı
Kül neden geldi aklına
Çok manasız değil mi ateşe değmeden dudaklardan dökülen

Sahi ne demekti
Kınından çıkmış kılıç gibi olmak
Hem hakkın kadarına razı
Hem de terk edilmiş güvercin yuvalarına dolmak

Gitme
Uslu bir çocuk gibi ağlar şiirlerim dizlerinde
Bak yanlış anlaşılacak mısralar, kime ne
Gülmeyi neden bırakmıyorsak birbirimize
İnsan mutluyken ve yüreği çarpıyorken güler mi
Ve gülebilir misin kahkahan bile yabancıyken sevdiğine


Hadi git, kalırsan devrim olacak şimdi
Hadi git, kalırsan yıkılırım
Hadi git
Yoksa yine simge koyacağım acemi cümlelerin sonuna
Yoksa yine mi sahipsiz demlerim şiirleri
Geceler boyunca

Ben ne yapayım ki
Başkaları için söylenmiş, ikinci el cümleleri
Sana özeldi bilmedin oysa
Kırdın sözcüklerimi en sesli harfinden
Şimdi bırakıyorum karalamayı
Tek hece anlatır halimi harbiden
Eyvaaaah kırıldı, şiirlerim en temelinden

Neyse, git artık
Kalırsan devrim olacak
Ve ben hüzünlü bir beste gibi gizli gizli inleyeceğim
Gelmeyeceğin her güne şiirler yakacağım
Şiirler yakmak ne haddine
Şairler yanmadan, yakmak derdinde

Ben güzel gülüşüne sıralı bir eyvallah diziyor ve gidiyorum
Kalırsam devrim olacak yüreğimde, biliyorum
Kaç yıllık bir özlem hatırlamıyorum ama
Bu söylediklerim şiir değil
Görüyorum

Bu benim cümlelerim değil sanki
İlk el yazması oyalı dantel gibi
Allah’ım, haklısın, sanırım biz gitmeliyiz gülücüksüz
Yoksa yanacak kâinatın dibi

Eskitme bakışlarını değmesin ele
Bırak sensiz zamanlar aksın da gitsin
Uzaktan seslendim duyurdum yele
Yüreğim yüreğine baksın da gitsin

Bazen anlamam hakikati, gülme
Müsaadenle o zaman bu fakir gider
Ceza mı bu
Hayır, asla, sevgiden
Kafanın yorulmasını seviyorsun peki ya gönlün
O da yorulsun olmaz mı?
Olursa acemisiyim ben güvertenin
Gönüller yorulursa ne kadar yaşarız hiç düşündün mü
Hesabını nasıl veririz, kınalı mendillerin

Oynamayı seviyorsun, biliyorum
Ben de severim oyunu
Fakat kuralları beynin değil, yüreğin koymalı
Eğer gidersen üşürüm sensizlikten
Sarıl bana sözcüklerle ve tut ellerimden
Şimdi gitmeyeyim değil mi?
Açtın mı bana yer
Ben yenilgiye hazırım çünkü
Kazananı sen olan bu oyunun mağlubu olur mu

Zahiri yetmiyor diye mi, bâtıni anlam yüklemeler
Anladım ama tutacağım nefesimi
Korkarım vurgun yemekten
Korkma, gündüz ilk ışıklarla kalmaz bir şeyin,
Sabah kayıp olacaksın yıldızlar gibi
Sabah evine çağıracak bizi, Güneş’in sahibi

İşte gece, işte keder ve derin cümleler
Hepsi geçecek rahat ol
Belki sesinle yitecek, belki cemalinle
Ne gerek var yakamozun şahitliğine
Biz gün ışığına verelim sırtımızı
Gidelim öylesine
Gitme
İsli bir çığlık gibi büyürüm ardında
Kimseler duymasın ağladığımı
Gitme
İsli bir çığlık gibi büyürüm ardında
Kimselere duyurma ağladığımı