Zaman Tükeniyor



Derinden gelen bir ses gibi
ulaşıyor bana ellerinin tenhalığı.
Hangi durağında bindiysen ömrümün
hâlâ orada durmaktadır
yorgun bir tren vagonu gibi kalbim..

Şiirlerimin gizli tanığı,
Nice zamandır düşlüyorum böyle bir ânı.
İnanır mısın?
Bahar gelmiş de hani,
yeni sağılmış süt kadar taze çiçek kokuları
ve gülücüklerle dolu bir yağmur eşliğinde
ağzımda cıgaram ve
omuzlarımda delikanlı bir efkâr
yürüyoruz takvimde sırasını bekleyen bir günün içine..

Yaşlanıyoruz evet,
Aşkı boş bir zaman uğraşı gibi düşünmemiz bundan.
Şiiri ekmek gibi nimetten sayardık ya önceden
şimdilerde cebimize sıkışan bozuk paralar gibi harcıyoruz
hiç düşünmeden..

"Sevgilim" falan çok fiyakalı sözler gibi geliyor artık bana,
kusura bakma!
İnsan illâ hitap edecekse sevdiğine
"Samimi anılarımın sahibi" yahut
"Gülüşlerime iliştirilmiş bahar” demeli bence!

Boğulmaktan yanayım ben biraz da
bir vazgeçebilsem kendime yalanlarla sal yapmaktan.
Boğulmaktan yanayım ben aslında
hem de öyle sonsuz okyanuslarda falan değil
sığ bir yalnızlık ırmağında..
Yalnızlık dedim de aklıma geldi
kıştan beri aynı dala konan serçeyi vurdular dün,
oysa baharın yolunu ne çok gözlemişti zavallı.

Yorgunum, uzun uzun yazacak hâlim yok,
Sen bir düşün istersen bu söylediklerimi.
Belki bir söğüt ağacının altında
ikindiyi akşama uğurlarken
yeniden konuşuruz bunları.
Ya da unut gitsin hepsini,
Uzun uzun susalım sadece
zira sessizlik şarkıların en güzelidir bence...