Sol yanım “git” diyor, sağsa “kal”,
Kalbim beynime isyankar,
Kahvem gitmeye hazır üç vakte kadar,
Çayınsa benim gibi başı dumanlı,”nereye” diye soruyor.

Kahvem git diyor yolların var,
Hem de upuzun yolların,
Ardına kadar açık kapılar,
Hiç ummadığın yerden,
Belki gecenin fecrinden,
Beklediğin güneş,
Elbette bir gün senin için doğar

Çayın ise derdi büyük,
Yine efkarlı,başı dumanlı,
Fokur fokur kaynıyor,
Kahveye inat adeta meydanı boş bırakmıyor.
Sen anca git diyor,
Zoru görünce kaç bakalım,
Tam sana yakışır şey kaçmak,
Nereye kaçarsın bilemem,
Ama hatırlatırım insan kaçamaz ki kendinden.

Kahvem orta şekerli kızıyor,
Kendini karıştır sen,
Şu kızın çay kaşığı kadar aklı var zaten,
Onu adam etmek için havanda az dövmedim,
Köz ateşe attım hayatın,
Tam tutturmuşken” köpüğün” kıvamını,
Bu “kal demeler” neden.

Bende onu az mı demledim,
Demi çökmesin diye öz suyu ekledim,
Senin o acı denilen telveni
Ben umudun süzgecinden geçirdim.

Onlar kavga ededursun,
Benim bir yanım çay, bir yanım kahve,
Allah aşkına ne olacak şu Tuğçe’ce,
Cevabı gelecek eylül’de.
12 Nisan 2021